συνκρέω

ΜΑ

1. ρέω συγχρόνως («καὶ αἱμάλωψ κοτὲ τῷ πύῳ συνεκρέει», Αρετ.)

2. μτφ. εξαφανίζομαι μαζί με κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐκρέω «χύνομαι έξω, λειώνω, αφανίζομαι»].